Filmy mojego dzieciństwa

Z okazji dnia dziecka postanowiłam wybrać się na małą podróż down the memory lane i odświeżyć sobie filmy, na których się wychowałam. A właściwie precyzując: filmy, które sprawiły, że popkultura jest mi teraz tak bliska.

Oto przed wami dziewięć franczyz, które łączę z okresem szkoły podstawowej. A zatem nie znajdziecie tutaj późniejszych filmów, mimo że wielokrotnie je widziałam i dalej je lubię (np. produkcje MCU, Szybcy i wściekli, trylogia Ocean's).

Powrót do przyszłości

Dla niektórych filmem świątecznym jest Kevin sam w domu, dla innych Szklana pułapka, dla mojej rodziny jest to Powrót do przyszłości. Wszystkie części widziałam wiele razy i bezsprzecznie ta kultowa produkcja z lat 80. kojarzy mi się z choinką, makowcem i barszczem. Dlatego też regularnie wracam do tej trylogii o podróży w czasie z nostalgią i radością. I zawsze, ale to zawsze, zadziwia mnie, że ktoś mógł nie słyszeć o Powrocie do przyszłości!

Faceci w czerni

Mowa tu oczywiście tylko o dwóch pierwszych częściach, które powstały kolejno w 1997 oraz 2002 roku. Ogólnie nie jestem jakąś wielką fanką filmów związanych z inwazjami obcych, choć zdarzają się znaczące wyjątki. Faceci w czerni to jeden z tych filmów, gdzie mimo swoich dziecięcych obaw przed kosmitami, byłam w stanie się świetnie bawić. Poczynania Willa Smitha oraz Tommy Lee Jonesa wywoływały uśmiech na mojej twarzy, a niektóre kultowe sceny znam na pamięć.

Władca pierścieni

Jako dziecko nigdy nie byłam w stanie obejrzeć całego Władcy pierścieni w telewizji. Filmy te puszczali o dwudziestej, a kończyły się one koło północy. A dla mnie pójście tak późno spać było niemożliwe. Pamiętam jednak, jak w końcu udało mi się obejrzeć wszystkie te trzy filmy. W moim domu znajdowały się one na płytach i to w wersji reżyserskiej, a więc jeszcze dłuższej, niż tej zazwyczaj puszczanej w telewizji. Każdą kolejną część obejrzałam od początku do końca z moim tatą w godzinach o wiele bardziej racjonalnych dla podstawówkowej mnie.

W następnych latach wiele razy oglądałam te filmy oraz słuchałam soundtracku. Przez długi, długi czas znajdował się on na mojej mp3, umilając mi wakacyjne wyjazdy. Dzięki tej franczyzie zaczęłam również grać w gry komputerowe – pewnego pięknego dnia mój tata usadził mnie przed grą Lord of the Rings Online i przyszło mi przekonać się na własnej skórze, czym jest MMORPG.

Harry Potter

Ciekawostka – chociaż czytałam książki i uwielbiam całą tę franczyzę, to jako dziecko widziałam tylko filmy (serio, pierwsze, co przeczytałam to Insygnia śmierci po premierze filmowego Księcia półkrwi). Moi rodzice co prawda kupowali mi masę książek, ale tak się złożyło, że nie było wśród nich Harry'ego Pottera. Zadbali jednak o to, abym miała wszystkie filmy na płytach, więc stąd początkowo czerpałam swoją wiedzę na temat magicznego świata.

W każdym razie produkcje kinowe dotyczące młodego czarodzieja szczerze uwielbiałam i potrafiłam oglądać w nieskończoność, czy to w niedzielne poranki czy wieczorami na TVN-ie. Podobała mi się magia z tym związana i cała otoczka, choć ogromną fanką zostałam dopiero dobrych kilka lat później.

Matrix

Jak się nad tym teraz zastanawiam, to nie rozumiem, dlaczego oglądałam Matrixa w dzieciństwie. Filmy nawet mi się podobały, ale jestem przekonana, że wtedy nie dotarło do mnie jakieś ich większe znaczenie. Oglądałam to tylko w imię czystej rozrywki, śledzenia losów bohaterów, choć tak naprawdę najbardziej pozytywne uczucia miałam wobec pierwszej części. Nie zmienia to jednak faktu, że choć teraz nie zbyt chętnie wracam do Matrixa, to kojarzy mi się on z dzieciństwem.

X-Men

Moja przygoda z superbohaterami zaczęła się od X-Menów. Początkowo uwielbiałam tylko kreskówki z tym związane, a dopiero po jakimś czasie sięgnęłam po filmy. Jednak z miejsca się w nich zakochałam i pierwsze filmy (mowa tu o X-Men, X-Men 2 oraz X-Men: Ostatni bastion) widziałam wiele, wiele razy. To również one odpowiadają za moją ogromną sympatię do Hugh Jackmana!

Indiana Jones

Oto kolejne filmy z lat 80. (oraz jeden z 2008), które uwielbiałam jako dziecko. Serio, przygody Indiany Jonesa oglądałam z zapartym tchem! Patrzyłam, jak ucieka przed wielkim głazem, walczy ze swoimi lękami, rozwiązuje tajemnicze zagadki, fascynowałam się elementem magicznym tam zawartym... To wszystko sprawiało, że historia i archeologia wydały się o wiele ciekawsze niż są w rzeczywistości (a szkoda!).

Piraci z Karaibów

Do soundtracku Piratów z Karaibów wracam do dzisiaj. Niektóre utwory zostaną ze mną chyba na zawsze! Zresztą podobnie jak przygody kapitana Jacka Sparrowa. Zawsze świetnie się na nich bawiłam, humor mi odpowiadał, a ciekawe historie mnie porywały. Śledziłam oczywiście też późniejsze produkcje z tej franczyzy, jednak najmilej wspominam pierwsze trzy części, które też najbardziej wiążą się z okresem mojego dzieciństwa.

Gwiezdne wojny

Gwiezdne wojny w moim domu są naprawdę ważne, okay? Mój tata jest wielkim fanem tej serii, dlatego też niemożliwym było, abym wychowywała się bez znajomości przygód Skywalkerów. Jest to kolejna franczyza, którą obejrzałam w jego towarzystwie, film po filmie (innym przykładem jest jeszcze Hannibal, ale tego na szczęście nie oglądałam w szkole podstawowej). Choć przyznam, że zanim obejrzałam Gwiezdne wojny, i tak wiedziałam całkiem sporo na ich temat, czerpiąc wiedzę z tego, co mówił mój tata oraz z kart fanowskich bądź figurek, które znajdowały się u nas w domu (pamiętam, że uwielbiałam ruchomą figurkę AT-AT).

Wracając, filmy te bardzo mi się spodobały już od pierwszych chwil i do dzisiaj chętnie je wspominam oraz z ciekawością śledzę kolejne filmy, które powstają w ramach tego uniwersum, nawet jeżeli nie zachwycają mnie tak bardzo, jak kiedyś.

A jakie filmy wy łączycie ze swoim dzieciństwem? Dajcie znać w komentarzach!

Nie bądź ukwiał, polajkuj Kulturalną Meduzę na Facebooku!